Ekskluzywne coupe konstrukcji Audi zachwyciło prawie 15 lat temu, było też jednym z ważniejszych aut koncepcyjnych marki w ostatnich latach. Poznajcie Nuvolari Quattro – jeden z modeli, który wprowadził Audi w XXI wiek.
Chociaż wielu czytelników cyklu może uznać słowa, które padły we wstępie za nieco na wyrost, to postaram się obronić postawioną tam tezę w dalszej części tekstu. Rok 2003 był dla Audi bardzo istotny. Wtedy to bowiem producent przedstawił na trzech targach – w Detroit, Genewie oraz Frankfurcie – trzy samochody koncepcyjne, które mocno zapisały się potem w historii marki.
Pierwszym z nich był duży SUV – Pikes Peak, który potem ujrzał światło dzienne w wersji produkcyjnej jako model Q7. Drugim z nich (chociaż zaprezentowanym najpóźniej we Frankfurcie) był model Le Mans – późniejsze R8. W końcu, trzecim był opisywany w tym artykule model Nuvolari Quattro, który potem także w nieco zmienionej formie trafił do produkcji… no w pewnym sensie, ale o tym później.
Jak zostało wspomniane, podczas targów w Genewie w roku 2003 Audi przedstawiło światu luksusowe coupe. Model nazwano Nuvolari Quattro w hołdzie dla wyścigowej legendy marki Auto Union – Tazio Nuvolariego. Był on wielokrotnym zwycięzcą wyścigów z serii Grand Prix, a jednocześnie ostatnim kierowcą, który odniósł sukces w bolidzie niemieckiej marki. Jak powiedział w wywiadzie Walter de Silva, projektant auta, miało ono wskazać kierunek, w którym rozwijać się będzie forma zewnętrzna i stylistyka wnętrza Audi.
Coupe miało wręcz podręcznikowe proporcje aut GT. Samochód mierzył 4,8 metra długości, 1,9 szerokości i 1,4 wysokości. Wszystko to w połączeniu z bardzo długą maską, opadającą linią dachu i 20-calowymi felgami ze stopów lekkich sprawiło, że Audi prezentowało się wspaniale. Rozstaw osi wynosi 2,89 metra. Miało to znaczenie w kontekście właściwości jednych, ale też miejsca w środku.
We wnętrzu znalazł się między innymi system komunikacji kierowcy z pojazdem MMI (Multi Media Interface), który niewiele wcześniej po raz pierwszy zastosowano na pokładzie modelu A8. Fotele zostały oczywiście pokryte skórą, kierownica była wielofunkcyjna, a na konsoli centralnej znalazły się przyciski do obsługi funkcji auta. Umieszczono tam także przełącznik trybu pracy skrzyni biegów tiptronic. Co ciekawe, system sprzężony ze skrzynią biegów działał na zasadzie „by wire” – bez mechanicznego połączenia pomiędzy przełącznikami a mechanizmem.
Układ jezdny auta został skonstruowany tak, aby kierowca mógł w pełni wykorzystać potencjał auta podczas szybkiej jazdy, a jednocześnie zapewnić pasażerom pełny komfort podczas dłuższej podróży. Dlatego zawieszenie zostało zbudowane z aluminium, przednia oś była czterowahaczowa, a tylna miała wahacze trapezowe. Całe zawieszenie było dodatkowo adaptacyjne i pneumatyczne.
Przednie reflektory zostały wykonane w technologii LED, podobnie zresztą jak tylne. Ciekawostką jest, że tylne lampy były adaptacyjne. Wykorzystano do tego technologię fal podczerwonych. Dzięki temu światło emitowane przed diody było słabsze w nocy, a mocniejsze w ciągu dnia.
Pod maską Nuvolari Quattro znalazł się potężny silnik V10 biturbo o pojemności 5 litrów, mocy 600 KM i momencie obrotowym na poziomie 750 Nm. Pozwoliło to rozpędzić auto do pierwszej „setki” w zaledwie 4,1 sekundy. Prędkość maksymalną tradycyjnie dla niemieckiej marki ograniczono elektronicznie do 250 km/h.
Samochód w takiej formie, pomimo że bardzo ucywilizowanej jak na samochód studyjny, nigdy nie trafił do produkcji. Faktycznie jednak, zgodnie ze słowami Waltera de Silvy, stał się on wyznacznikiem stylistycznym i technologicznym dla dalszych modeli Audi. Podobnie jak modele Le Mans oraz Pikes Peak wszedł on potem w nieco zmienionej formie do produkcji seryjnej jako model A5. Nieco mniejszy, mniej ekskluzywny i słabszy.
Jeżeli zainteresował Cię ten artykuł z serii „Z archiwum prototypów”, to zachęcamy do zapoznania się z pozostałymi wpisami, gdzie przeczytać można między innymi historię Audi R8 z silnikiem Diesla czy Cadillaca z silnikiem V16.
Tagi: audi, concept, nuvolari, nuvolari quattro, prototyp, quattro, z archiwum prototypów