Czego by nie mówić o autach marki Renault, trzeba jednak przyznać, że potrafili w swojej historii wprowadzić do produkcji seryjnej wiele intrygujących modeli. Sporo z nich miało swój początek w szalonych prototypach.

Renault to jeden z protoplastów segmentu szalonych hot-hatchy. Celowo używam tutaj stwierdzenia „szalonych”, bowiem nikt wcześniej nie decydował się na wprowadzenie do produkcji seryjnej mierzącego niecałe 4 metry długości auta miejskiego z zamontowanym centralnie silnikiem. Co prawda opowieść o Renault 5 Turbo jest w głównej mierze historią motorsportu i rajdów, jednak warto odnotować, że takie konstrukcje były produkowane seryjnie.

Renault nie zarzuciło pomysłu małych aut z silnikiem umieszczonym przed tylną osią. Kilkanaście lat po kultowym 5 Turbo na rynek weszło jeszcze bardziej odjechane Clio V6. Nadal mierzące niecałe 4 metry długości auto miejskie całkowicie przerobiono. Na specjalnie dostosowanej ramie przestrzennej zamocowano silnik V6 o pojemności 3 litrów, a samochód pomimo niepowalającej jak na dzisiejsze realia segmentu mocy 226 KM (później 254), osiągał setkę w nieco ponad 6 sekund i – z relacji kierowców – był potworny do opanowania. Tak, Clio V6 to niekwestionowana legenda motoryzacji.

Francuzi wydawali się na jakiś czas porzucić pomysł ładowania za dużego silnika do za małego auta, w dodatku centralnie. Wszystko zmieniło się jednak za sprawą modelu koncepcyjnego, który ujrzał światło dzienne przy okazji Grand Prix Monako w 2013 roku. Nazwany Twin’Run samochodzik nie tylko był mniejszy od wcześniej oferowanego Clio V6, ale także był mocniejszy i jeszcze bardziej zwariowany. Renault tworząc swój prototyp chciało oddać hołd wcześniej opisanym modelom biorąc z nich wszystko co najlepsze i najbardziej szalone.

W ten oto sposób w małym pudełku centralnie zamknięto używany wcześniej w innych modelach silnik V6 o pojemności 3,5 litra i mocy 320 KM. To ten sam silnik, który napędzał wyścigowe Megane Trophy. Dzięki małym wymiarom (368 cm długości) i masie (950 kg) samochód rozpędzał się do pierwszej setki w 4,5 sekundy. W budowie auta zastosowano także inne podzespoły z wyścigowego Megane, a to w połączeniu z rozkładem mas między osiami 43/57 miało dawać niesamowite właściwości jezdne.

Renault projektując Twin’Run zdało się odrzucić wszelkie kompromisy. Samochód posiadał ogromne LEDowe reflektory z przodu, które były bezpośrednim nawiązaniem do rajdów. Po bokach znalazły się wloty powietrza, ogromna końcówka układu wydechowego z tyłu i spoiler. Wnętrze było niemal wprost zapożyczone z auta wyczynowego, a za sztywność konstrukcji odpowiadała klatka bezpieczeństwa.

Wraz z premierą hardkorowego malucha pojawiły się pierwsze plotki i domysły. Początkowo model ten zapowiadano jako spadkobiercę nazwy „5” – mocnym argumentem ku takiej tezie była także liczba 5 znajdująca się na bokach auta. Innym potwierdzeniem tej tezy był sam wygląd Twin’Run, który w wielu miejscach mógł przypominać lub też nawiązywać do legendy. Z czasem pojawiły się też plotki mówiące o tym, że Twin’Run to zapowiedź kolejnej generacji miejskiego Twingo.

Niewiele później wszystko stało się jasne. Podczas targów w Genewie w 2014 roku Renault zaprezentowało na swoim stoisku nową generację Twingo, która stylistycznie była w zasadzie tylko ucywilizowaną kopią koncepcyjnego Twin’Run. Co ciekawe, nowy model poza wyglądem odziedziczył po prototypie także inne rozwiązania. Niemalże niezmieniony pozostał kształt deski rozdzielczej, ale co ważniejsze samo umiejscowienie silnika uległo niewielkiej zmianie – Twingo ma silnik z tyłu.

Poniżej możecie obejrzeć film przedstawiający jeżdżący prototyp Twin’Run. Jeśli natomiast zainteresował Was ten artykuł zapraszamy do zapoznania się z innymi wpisami z serii „Z archiwum prototypów”, gdzie przeczytacie o innym szalonym hot-hatchu z silnikiem większym niż podpowiadałby to zdrowy rozsądek – Volkswagenie Golfie W12 oraz innym szalonym projekcie z Francji – Peugeocie 907.

Tagi: concept, koncept, prototyp, Renault, renault twin'run, twin'run, twingo, z archiwum prototypów