3 czerwca 2017 Pierwszy kontakt, Testy Autor: Janek Jankowski

Honda HR-V – odważna wojowniczka

Z końcem 2015 roku Honda powróciła na rynek crossoverów z modelem HR-V. Jest to bardzo ciasny segment, co oznacza, że samochód musi być naprawdę udany i powinien odznaczać się unikalnymi na tle konkurencji cechami. Czy taka jest właśnie Honda?

Pierwsza generacja HR-V pojawiła się na rynku po prostu za wcześnie, wyprzedzając rynkowy boom na tego typu auta. Gdyby pojawiła się w salonach kilka lat później to prawdopodobnie właśnie HR-V, a nie Qashqai byłby nazywany protoplastą tego segmentu. Z kolei nowe wydanie crossovera Hondy wkracza na rynek odrobinę spóźnione. Oznacza to, że aby pozyskać klientów, musi być po prostu bardzo dobrym samochodem.

Honda rywalizuje z takimi autami jak między innymi Renault Captur, czy Peugeot 2008, jednak ze względu na swoje wymiary blisko jej także do kompaktowych crossoverów pokroju Nissana Qashqaia. 4,3 metra długości oznacza jednak, że dochodzimy do jej pierwszej wyraźnej zalety na tle konkurencji – przestrzeni we wnętrzu. O ile trudno jest mówić o braku miejsca na fotelu kierowcy, kiedy nie jest się wzrostu koszykarza, o tyle nie trzeba być wcale wysokim, aby doznać ciasnoty z tyłu. Ta generalna przypadłość wielu aut nie dotyczy tego modelu -Honda HR-V z perspektywy pasażera tylnej kanapy to naprawdę wygodne auto! Miejsca na nogi jest dużo, nad głową nie zabraknie go nawet dla osób bliskich 190 cm wzrostu. Plusem tej części kabiny jest także gniazdo 12V, schowki w drzwiach mieszczące półlitrową butelkę oraz podłokietnik.

Poza tym Honda odznacza się niezłymi właściwościami transportowymi. Wyróżnikiem HR-V na tle każdego z aut konkurencji są tylne fotele z funkcją ich złożenia do pozycji pionowej. Tak zwane „magic seats” pozwalają na przewiezienie z tyłu przedmiotów, które nie zmieściłyby się do bagażnika czy zwyczajnie na tylną kanapę. Dodatkowo należy wspomnieć, że siedzenia składają się także na płasko, dzięki czemu przewożenie wielkogabarytowych przedmiotów w bagażniku nie będzie problemem. Sam kufer natomiast w zależności od wersji wyposażenia ma od 448 do 470 litrów pojemności, co stawia Hondę w czołówce segmentu!

Kokpit japońskiego auta to połączenie klasyki i nowoczesności. Na pierwszy rzut oka można zastanawiać się co styliści mieli na myśli, jednak wystarczy chwila, aby znaleźć tu swoje miejsce. Zegary są analogowe i czytelne, obsługa pokładowych urządzeń prosta – tak samo jak sam interfejs systemu multimedialnego. Ten wygląda co prawda jakby nie był najnowszy, jednak jego działanie jest w miarę płynne. Tradycyjnie dla japońskich aut obok nowocześnie wyglądającego kokpitu znalazły się przyciski przywołujące wspomnienia z lat 90. Taki już urok „Japończyków”, najważniejsze że wszystko spełnia swoją funkcję. Bardzo ciekawy jest nawiew po stronie pasażera, który ciągnie się praktycznie przez jedną trzecią długości deski rozdzielczej.

Wyjątkowo krótki drążek skrzyni biegów może zdradzać natomiast jedno – trochę radości z jazdy. Skok lewarka jest bardzo mały i przywołuje na myśl trochę skrzynię z Mazdy MX-5. Kolejne biegi wchodzą bardzo łatwo. Prowadzenie Hondy nie wywołuje co prawda ekscytacji, ale moim zdaniem próżno szukać drugiego na tyle responsywnego układu kierowniczego w konstrukcjach konkurencji. Nawet nieco zbyt sztywne jak na tę klasę aut zawieszenie w połączeniu ze skrzynią oraz układem kierowniczym sprawia, że pokonywanie kolejnych zakrętów to raczej przyjemność a nie jak na przykład w autach Renault – obowiązek.

Pod maską testowego samochodu pracował silnik Diesla o pojemności 1,6 litra. Poza całkiem niezłą jak na „ropniaka” kulturą pracy odznaczał się zadowalającą dynamiką oraz momentem obrotowym. Ten ostatni w wielu trudnych drogowych sytuacjach będzie prawdopodobnie namiastką tego, czego Honda nie oferuje w modelu HR-V – napędu 4×4. Nie zmienia to jednak faktu, że z pewnością zaledwie garstka klientów decydowałaby się na tego typu konfigurację.

HR-V odznacza się na tle konkurencji dobrym prowadzeniem, ciekawą jednostką napędową i przestronnym wnętrzem. Wyróżnia się także niestety nieco wyższą (na pierwszy rzut oka) ceną. Podstawowa odmiana HR-V z silnikiem benzynowym 1,5 kosztuje już blisko 80 000 złotych, natomiast ceny topowych odmian startują od poziomu niemal 100 000. Jest to jednak wynikiem tego, że już w podstawowych wersjach wyposażenia znajduje się wiele dodatków, za które w crossoverach konkurencji przyjdzie nam zapłacić. Z perspektywy rynku jest to jedna z najciekawszych propozycji w tym segmencie, a jej wyższa cena nie powinna być czynnikiem odstraszającym.